Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

Θέμα: “Εξορθολογισμός της άσκησης κοινωνικής πολιτικής μέσα από τις συλλογικές συμβάσεις και τις διατάξεις του Εργατικού Δικαίου”.


Κύριε Υπουργέ,
            Με αφορμή της συνολική επαναρίθμηση του Εργατικού και Ασφαλιστικού δικαίου, σας υποβάλλω προτάσεις που θα βοηθήσουν στην κατεύθυνση της εκλογίκευσης της αποτελεσματικότητας της απλούστευσης και της δικαιοσύνης μεταξύ των εργαζομένων και των επιχειρήσεων.

            Μέσα από την καθημερινή μου δουλειά, σαν σύμβουλος Φοροτεχνικός-Λογιστής, πολλών επιχειρήσεων που απασχολούν προσωπικό και ύστερα από εμπειρία περίπου 25 χρόνων, θέλω να προτείνω την αλλαγή ορισμένων διατάξεων που δημιουργούν πάρα πολλά προβλήματα στις σχέσεις εργοδοτών-εργαζομένων και γίνονται αιτίες σοβαρής στρέβλωσης του ελεύθερου και υγιούς ανταγωνισμού μεταξύ των επιχειρήσεων.
            Συγκεκριμένα υπάρχουν πάμπολλες διατάξεις, μέσα στις συλλογικές συμβάσεις και μέσα στο Εργατικό Δίκαιο, όπως αυτό διαμορφώθηκε και ισχύει σήμερα. Ενδεικτικά μόνο και για να θέσω απλά το πρόβλημα αναφέρω μια-δύο διατάξεις που προβλέπουν καταβολή από τον εργοδότη προς τους εργαζομένους:
  1. Επίδομα 10% σαν επίδομα γάμου σε έγγαμους
  2. Επίδομα από 5%, 7%, 12% κλπ. Για κάθε ένα, δύο, τρία κλπ. Τέκνα του εργαζομένου.
  3. Αποζημιώσεις για ασθένεια του εργαζομένου μέχρι ένα μήνα κλπ.
            Ακόμη υπάρχουν διατάξεις για μειωμένο ωράριο για τις μητέρες, γονικές άδειες με αποδοχές κλπ.
            Όλες αυτές οι διατάξεις, είναι διατάξεις με τις οποίες ασκείται κοινωνική πολιτική υπέρ των εργαζομένων.
            Όμως η κοινωνική αυτή πολιτική, όταν καλούνται να την πληρώσουν οι επιχειρήσεις κατά περίπτωση και όταν η κοινωνική αυτή πολιτική δεν ασκείται υπέρ των ανέργων, τότε δημιουργεί προβλήματα στις σχέσεις εργοδοτών και εργαζομένων αλλά και αδικίες στη μεταχείριση όλων των Ελλήνων πολιτών.
            Άποψή μου είναι ότι αυτές ο διατάξεις κοινωνικής πολιτικής, πρέπει να προβλέπονται από την πολιτεία υπέρ όλων των πολιτών, με ιδιαίτερη έμφαση υπέρ εκείνων των ομάδων (π.χ. άνεργοι) που έχουν την μεγαλύτερη ανάγκη.
            Όμως για να ισχύουν για όλους τους πολίτες τα ίδια και για να μην υπάρχουν αδικίες, πρέπει η άσκηση της κοινωνικής αυτής πολιτικής να γίνεται από τα αρμόδια όργανα του κράτους πχ. ΙΚΑ, ΟΕΑΔ κλπ.
            Εννοείται ότι το κόστος για την άσκηση αυτής της συνολικής πολιτικής, θα το καταβάλουν πάλι οι επιχειρηματίες, μέσα από τις εργοδοτικές τους εισφορές. Ότι δηλαδή έτσι κι αλλιώς ισχύει για το μεγαλύτερο μέρος της άσκησης της κοινωνικής πολιτικής (κοινωνική ασφάλιση, κοινωνική πρόνοια) που ασκείται από τους κοινωνικής φορείς ασφάλισης και κοινωνικής μέριμνας, που πάλι το κόστος καλούνται να πληρώσουν οι εργοδότες, μέσα από τις εργοδοτικές τους εισφορές, οι εργαζόμενοι και το κράτος.
            Σήμερα ο όγκος, περίπου το 80% της κοινωνικής πολιτικής (ασφάλιση, ιατροφαρμακευτική, νοσοκομειακή, σύνταξη, ανεργία κλπ.) ορθά ασκείται μέσα από κρατικούς φορείς ΙΚΑ, ΟΑΕΔ κλπ.
            Προτείνω λοιπόν οι χιλιάδες αυτές σκόρπιες διατάξεις που ισχύουν μέσα από δεκάδες – εκατοντάδες συλλογικές συμβάσεις και διατάξεις του Εργατικού Δικαίου και ισχύουν ποικιλοτρόπως σε κάθε περίπτωση, δημιουργώντας ένα κυκεώνα άδικων και στρεβλών παρεμβάσεων να συνενωθούν σε μερικές απλές διατάξεις, που θα ισχύουν όπως κάθε φορά αποφασίζει η πολιτεία για όλους τους Έλληνες.
            Όμως για να υποστηρίξω την πρότασή μου, πρέπει να δείξω, γιατί όπως ισχύουν σήμερα οι διατάξεις αυτές είναι άδικες προς τους περισσότερους Έλληνες και ταυτόχρονα δημιουργούν στρεβλώσεις στον υγιή ανταγωνισμό των επιχειρήσεων.
  1. Είναι άδικες και αναποτελεσματικές διότι:
      α) τα επιδόματα αυτά όπως ισχύουν σήμερα, δεν είναι ανάλογα των αναγκών που θέλουν να καλύψουν, αλλά ανάλογα των πιέσεων της κάθε ομάδας που διαπραγματεύτηκε.
      β) Τα επιδόματα και οι πολιτικές αυτές ισχύουν διαφορετικά στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Οι μητέρες π.χ. στο δημόσιο έχουν πολλά περισσότερα προνόμια από τις μητέρες στον ιδιωτικό τομέα και φυσικά από τις μητέρες τις άνεργες ή τις ελεύθερες επαγγελματίες, που δεν έχουν σχεδόν τίποτε.
      γ) Όμως και τα όποια ελάχιστα επιδόματα στον ιδιωτικό τομέα μπορεί να μην τα πάρει ο εργαζόμενος γιατί
                  ι. μπορεί ο εργοδότης το να μην μπορεί να καταβάλει, καθώς πασχίζει να επιβιώσει στον ανταγωνισμό.
                  ιι. Μπορεί η επιχείρηση που εργάζεται να κλείσει και να μην πάρει τίποτε.
                  ιιι. Τέλος μπορεί παρ’ ότι ο εργοδότης έχει την ευχέρεια, να μην καταβάλει τα όποια επιδόματα, καθώς εάν επιμένει ο εργαζόμενος μπορεί να απολυθεί και να μείνει χωρίς δουλειά.
      δ) αντίθετα όλα αυτά τα επιδόματα που είναι και περισσότερα πληρώνονται στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
2. Είναι διατάξεις που στρεβλώνουν έντονα τον υγιή ανταγωνισμό μεταξύ των επιχειρήσεων.
            Για να γίνει αντιληπτό πόσο καθοριστικό ρόλο μπορεί να παίζουν οι διατάξεις αυτές, να πάρουμε δύο επιχειρήσεις εντάσεως εργασίας π.χ. δύο λογιστικά γραφεία, όπου και στα δύο εργάζονται ένας νέος και μία νέα. Αν στο ένα γραφείο οι δύο νέοι παντρευτούν, τότε έχουμε αύξηση του κόστους παραγωγής των υπηρεσιών κατευθείαν 10%, καθώς το 100% σχεδόν του κόστους παραγωγής των λογιστικών υπηρεσιών είναι το κόστος εργασίας. Επιπλέον κόστος από ημέρες αδειών λοχείας, μητρότητας κλπ. Εάν το ζευγάρι κάνει και παιδιά τότε η επιχείρηση επιβαρύνεται από 10-15% επιπλέον.
            Έχουμε δηλαδή μια συνολική επιβάρυνση της μιας επιχείρησης κατά 25%.
            Γίνεται λοιπόν φανερό ότι μια επιχείρηση εξαιτίας των επιβαρύνσεων θα κλείσει λόγω του άνισου ανταγωνισμού.
            Αν αντίθετα όλο το κόστος επιδομάτων γάμου, αδειών, παιδιών κλπ. καταβάλλεται από το ΙΚΑ ή τον ΟΑΕΔ κανένα πρόβλημα δεν θα δημιουργείται στον υγιή ανταγωνισμό των επιχειρήσεων.
            Συμπεραίνοντας, για λόγους δίκαιης μεταχείρισης όλων των Ελλήνων πολιτών, αλλά και για λόγους διασφάλισης του υγιούς ανταγωνισμού αλλά και για πολλούς άλλους, που θα διαφανούν από την πλήρη μελέτη των παραπάνω θεμάτων, προτείνω όλα αυτά τα εκατοντάδες, διάφορα επιδόματα κλπ να απλοποιηθούν και να δίνονται από τους φορείς άσκησης της κοινωνικής πολιτικής που ασκούν αυτό το έργο έτσι κι αλλιώς.
            Με την ευκαιρία λοιπόν των πολύ μεγαλύτερων αλλαγών, που συντελούνται σήμερα, καλό είναι να προκύψει και κάτι απλό και δίκαιο μέσα από την κρίση, για να δικαιωθεί και το ‟ουδέν κακόν αμιγές καλού” των προγόνων μας.






           

Όσοι συμφωνούν με τις Ομάδες Κοινωνικής Δράσης μπορούν να ενώσουν τη φωνή τους μαζί μας, στο κινητό τηλέφωνο 6955696467, στο e-mail: okd2010@hotmail.com ή στο facebook: Ομάδες Κοινωνικής Δράσης (Omades Kinonikis Drasis).
Όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε μια πιο ανθρώπινη κοινωνία. Περιμένουμε τις ιδέες και τις απόψεις σας. Ευχαριστούμε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου