Τις τελευταίες μέρες δημοσιεύτηκαν διάφορα στοιχεία, από την Τράπεζα της Ελλάδας, το Υπουργείο οικονομικών και την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, για το πώς διαμορφώθηκε το Δημόσιο χρέος τα τελευταία 30 περίπου χρόνια.
Αν και οι τρεις πηγές δεν συμφωνούν απολύτως στα μεγέθη που καταγράφουν, εν τούτοις διαπιστώνει κανείς τα πιο κάτω:
Πριν 30 χρόνια, το 1979 δηλαδή, το Δημόσιο χρέος ήταν μόλις 1,4 δις € και περίπου 22% του ΑΕΠ της χώρας.
Το 1981 η μικρή μας «Ελλαδίτσα» κατάφερνε, χάρη στις προσπάθειες του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή, να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της τότε ΕΟΚ.
Από το 1981 μέχρι σήμερα η Ελλάδα έχει πάρει από την Ε.Ε. (δηλαδή είχε καθαρές εισπράξεις) περίπου 1,5 φορές το ΑΕΠ της. Στο ίδιο περίπου διάστημα, αυτό των τελευταίων 30 περίπου χρόνων δανειστήκαμε και άλλα 110% του ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν) μας.
Τα ποσά αυτά είναι ασύλληπτα, σε σχέση με αυτά που είχαν και πορεύονταν όλες οι προηγούμενες Κυβερνήσεις.
Αντί όμως τα ποσά αυτά να πάνε σε νέες επενδύσεις, σε προγράμματα οργάνωσης του αγροτικού τομέα, σε προγράμματα ανάπτυξης του δευτερογενούς και τριτογενούς τομέα, ώστε μέσα από την ανάπτυξη αυτή να προκύψει μια συνολική ανάπτυξη της οικονομίας, έγιναν καταναλωτικές δαπάνες, ώστε να περνάνε καλά όλοι οι Έλληνες ζώντας με επιδοτήσεις της Ε.Ε. κα με δανεικά.
Δυστυχώς όπως συμβαίνει και με τον κάθε άφρονα οικογενειάρχη και με τον κάθε ‟άσωτο υιό” κατά την παραβολή της Εκκλησίας, στο τέλος έρχεται ο λογαριασμός.
Και ο λογαριασμός ήρθε και είναι πολύ τσουχτερός. Οι δανειστές μας αντιλήφθηκαν ότι σαν κράτος λειτουργήσαμε και λειτουργούμε με την λογική πολλών αφρόνων καταχρεωμένων συνανθρώπων μας, που αντί να δουλεύουν και να επιστρέφουν τα δανεικά στις τράπεζες αυτοί συνεχίζουν να ζητούν κι άλλα δανεικά για να ξοδεύουν και να καλοπερνάνε μέχρι τελικής πτώσης.
Όλοι δυστυχώς οι Πολιτικοί μας, με ελάχιστες εξαιρέσεις, λειτούργησαν κοντόφθαλμα και εγκληματικά σε βάρος της Ελληνικής Οικονομίας.
Η λογική τους ήταν παίρνουμε δάνεια τώρα, τα μοιράζουμε στους Έλληνες, για να γίνουμε ευχάριστοι προσωρινά και δε βαριέσαι, αργότερα θα τα πληρώσουν οι επόμενες Κυβερνήσεις.
Δυστυχώς κανείς δεν θέλει να παίρνει δύσκολες αποφάσεις, όλοι σκέφτονται το άμεσο πολιτικό κόστος κι έτσι το πρόβλημα διαιωνίζεται.
Έτσι η ‟Ελληνική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία”, το καλύτερο Πολίτευμα όπως συχνά μας το τονίζουν οι πολιτικοί μας, (αν βέβαια δεν υπήρχε το πολιτικό κόστος, αν δεν υπήρχε συναλλαγή κι εξαγορά των ψήφων, αν δεν υπήρχε η διαφθορά, αν υπήρχε στοιχειωδώς κράτος δικαίου, αν δεν υπήρχε κομματοκρατία, αν δεν υπήρχε ερασιτεχνισμός, αν δε διορίζανε τα κόμματα τους μισούς Έλληνες Δημοσίους Υπαλλήλους, αν δεν υπήρχαν τα ΜΜΕ, που να κάνουν το άσπρο μαύρο, αν, αν, αν, …..) επειδή όμως τα αν δεν τελειώνουν και παραμένουν δεκαετίες τώρα, το ‟καλύτερο” λοιπόν πολίτευμα, μας οδήγησε στην οικονομική καταστροφή. Έτσι λοιπόν προς δόξαν αυτής της ‟Δημοκρατίας” ας άσωμεν ομαδικώς ‟Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν” εκτός κι αν λειτουργήσει ο Πατριωτισμός και το φιλότιμο των Ελλήνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου