Ζούμε τις τελευταίες μέρες μια κατ’ έθιμον πλέον απεργία - καταλήψεις δρόμων ανά την Ελλάδα – των αγροτών. Τέτοια εποχή, καρδιά καταχείμωνο οι άνθρωποι δεν έχουν δουλειές κι έτσι καταχρώμενοι του δήθεν δημοκρατικού τους δικαιώματος, καταταλαιπωρούν όλη την υπόλοιπη Ελληνική κοινωνία και διεκδικούν δίκαια ή άδικα αιτήματα.
Κατηγορούν την Ευρωπαϊκή Ένωση και την εκάστοτε Ελληνική Κυβέρνηση, γιατί δεν τους δίνουν κι άλλα λεφτά και ξεχνούν πως αν δεν ήταν η Ε.Ε., το εισόδημά τους τα τελευταία 30 χρόνια θα ήταν κάτω από το μισό!
Αντί όλα αυτά τα χρόνια να οργανωθούν, με τα λεφτά που πήραν από την Ε.Ε., να γίνουν αγρότες σαν τους Ευρωπαίους συναδέλφους τους, με την εγκληματική ευθύνη των πολιτικών μας, που για να παίρνουν τις ψήφους τους, τους κατηύθυναν στην πρόσκαιρη καλοπέραση και όχι στην οργάνωση των γεωργικών τους εκμεταλλεύσεων, σήμερα συνεχίζουν να περιμένουν να ζουν από τις επιδοτήσεις της Ε.Ε..
Με αφορμή όμως αυτόν τον παραλογισμό των αγροτών, να θυμίσουμε ότι τα τελευταία 20 – 30 χρόνια το δήθεν ύψιστο ‟δημοκρατικό” δικαίωμα των αδύναμων εργατών, ενάντια στον κακό εργοδότη, ουδέποτε λειτούργησε σαν τέτοιο. Αντί λοιπόν να βλέπουμε απεργίες αδύναμων, κακοπληρωμένων, ανασφάλιστων, ανέργων, καταπιεσμένων βιομηχανικών εργατών ή ιδιωτικών υπαλλήλων, που πράγματι είναι η πιο μεγάλη ομάδα της Ελληνικής κοινωνίας και η πλέον αδικημένη, άλλοι απεργούν!
Οι εργάτες και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, είναι κατά γενική ομολογία, οι Έλληνες που δουλεύουν πραγματικά περισσότερο από τους συναδέλφους τους εργαζομένους στο Δημόσιο και τον ευρύτερο Δημόσιο τομέα. Δουλεύουν διπλά και τριπλά από τους Δημόσιους υπαλλήλους και παίρνουν τον μισό μισθό τους, και απολαμβάνουν τα μισά από τα κεκτημένα προνόμιά τους, άδειες, μητρότητα, ημιαργίες, συντάξεις, εφάπαξ κλπ., κλπ..
Μαζί μ’ αυτούς, τα τελευταία χρόνια φυτοζωούν και χιλιάδες νέοι μικροεπαγγελματίες, χωρίς να έχουν καμία κοινωνική προστασία. Το χειρότερο δε όλων είναι, ότι με την εγκληματική υποκρισία των Πολιτικών μας, τα τελευταία 10 – 20 χρόνια, δημιουργείται μια τεράστια ομάδα νέων ανθρώπων, αποφοίτων Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, που γυρίζουν άνεργοι στις καφετέριες, ζώντας με τα λεφτά και την σύνταξη των γονιών τους, περιμένοντας να γίνουν κι αυτοί Δημόσιοι υπάλληλοι, δηλαδή καλοπληρωμένοι υποαπασχολούμενοι στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα. Και μετά απορούμε γιατί η οικονομία μας πήγε κατά διαόλου!
Αντί λοιπόν όλοι αυτοί οι αδικημένοι και ξεχασμένοι να βγουν στους δρόμους και να ‟εκτελέσουν” αρκετούς υποκριτές εγκληματίες Πολιτικούς, απεργούν τα ρετιρέ της Ελληνικής κοινωνίας.
Όσοι λοιπόν με γλείψιμο ή αλλιώς έγιναν Δημόσιοι υπάλληλοι, όσοι έχουν την εξουσία και με την οργανωμένη συνδικαλιστική τους δύναμη μπορούν να κατεβάσουν έναν λεβιέ, να παραλύσουν το Κράτος και την κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας, αυτοί είναι που κάνουν χρήση ή μάλλον κατάχρηση του δικαιώματος της Απεργίας.
Επειδή δυστυχώς αυτή η παραφροσύνη δεν βλέπουμε να αλλάζει, προτείνουμε να καταργηθεί το ‟δημοκρατικό” δικαίωμα της απεργίας των δυνατών οργανωμένων μειοψηφιών και στη θέση της να θεσμοθετηθεί από την πολιτεία, ένα όργανο που θα αποδίδει επιτέλους το δίκαιο σ’ όποιον εργασιακά αδικείται.
Πιστεύουμε στο τέλος-τέλος, ότι αν απλά ίσχυαν οι ‟κακοί” κανόνες, της ελεύθερης αγοράς και στην εργασία, σίγουρα οι Δημόσιοι υπάλληλοι θα έπαιρναν τα μισά απ’ ότι αυτοί που πραγματικά δουλεύουν στον ιδιωτικό τομέα.
Επιτέλους ας πάψει η κοινωνία μας να χωρίζεται σε πατρικίους και πληβείους εργαζομένους.
Η παρούσα Κυβέρνηση που μέχρι χθες υπέθαλπε τέτοιες κινητοποιήσεις, καλείται τώρα να θερίσει τις θύελλες που έσπειρε όντας αντιπολίτευση, και επιτέλους να φέρει το δίκαιο της εργασίας σε όλη την Ελληνική κοινωνία. Η αντιπολίτευση οφείλει να βοηθήσει και αυτή στην ίδια κατεύθυνση, πριν δούμε μια γενικευμένη έκρηξη – Επανάσταση από ανέργους πτυχιούχους, εργάτες και υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα, μικροεπαγγελματίες και γενικά από πληβείους που έχτισε το ‟Ελεύθερο Δημοκρατικό μας Πολίτευμα”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου